سرویس جهان مشرق - پروفسور "عبرئیل موکید" دانش‌پژوه و استاد دانشگاه در سرزمین‌های اشغالی و سردبیر مجله "الآن" و "جروزالم ریویو" طرحی را مطرح کرده که بر اساس آن اشغالگری رژیم صهیونیستی علاوه بر فلسطین اشغالی، اردن را نیز شامل می‌شود.
موکید مدعی شده که این طرح، راهی برای حل و فصل منازعه ای است که وی آن را منازعه ملی و دینی موجود در کشور از ۱۵۰ سال گذشته تاکنون است. وی البته به این موضوع اشاره نکرده که موجودیت ننگین صهیونیست ها در منطقه به زحمت به ۷۰ سال می رسد و او چگونه می تواند موضوع منازعه ۱۵۰ ساله را برای رژیم صهیونیستی تعریف کند؟
نکته جالب توجه در این طرح صهیونیستی که به نظر می‌رسد بیش از پیش مورد توجه سیاست‌مداران و کارشناسان مسائل راهبردی سرزمین‌های اشغالی قرار گرفته، نادیده گرفته شدن تمامی مطالبات فلسطینیان از جمله حق بازگشت آوارگان به سرزمین‌های اشغالی همراه با تحقق مطالبات رویاپردازانه رژیم صهیونیستی در تحقق بخشی از رویای از نیل تا فرات است. این طرح می گوید که فلسطینی‌ها باید از تحریک‌های ملی و دینی دست بردارند و موجودیت " امت یهودی" در سرزمین‌های اشغالی را به رسمیت بشناسند.
این صهیونیست طرح خود را ضمن مخالفت با دیدگاه تشکیل دو دولت در سرزمین های اشغالی مطرح کرده و البته این رویکرد را با رنگ و لعاب کلماتی زیبا آمیخته و می نویسد که واقعیت این کشور آن است که نمی‌توان آن را از طریق یک دیوار عبور ناپذیر از هم جدا کرد که در پشت آن امت دوم زندگی می کنند. از نظر عملیاتی مکان و امکان تقسیم کشور [فلسطین اشغالی ] بین دو دولت وجود ندارد.
عبرئیل موکید بدون در نظر گرفتن موج خشم عمومی مردم اردن از رژیم صهیونیستی که به صورت ویژه در درگیری‌های اخیر به وقوع پیوسته در مقابل سفارت این رژیم در عمان به اوج خود رسیده است، عادی سازی روابط حاکمیت اردن با سرکردگان رژیم صهیونیستی را دلیلی بر وجود اشتراکات و ارتباطات متعدد بین ملت اردن و فلسطین اشغالی معرفی کرده و می افزاید که اجرای این طرح صهیونیستی که وی آن را "کنفدراسیون قدس" معرفی می‌کند، می تواند شعار قدیمی راست گرایان مبنی بر الحاق سخت افزاری و همراه با خشونت اردن به حاکمیت اسرائیل را به اشغال نرم افزاری و استعمار نوی این کشور تبدیل کند.
وی می‌افزاید که از لحاظ زیست محیطی و وحدت منابع آبی دو طرف و شبکه برق و سایر اشکال انرژی ، اردن و رژیم صهیونیستی نیازمند همکاری کامل در تمامی عرصه های فلسطین اشغالی و فعالیت مشترک در چارچوب برنامه‌های توسعه اقتصادی هستند. این نظریه پرداز صهیونیستی صنعت توریسم را یکی از مبانی اقتصاد کشور در سایه امنیت و ثبات دانست و تأکید کرد این صنعت بدون همکاری مشترک در تمامی گوشه و کنار کشور امکان تحقق نخواهد داشت.
موکید به پیشینه این طرح نیز اشاره کرده و تأکید می‌کند از دهه ۷۰ و ۸۰ قرن گذشته میلادی او در کنار پرفسور اندری شوراکی سعی کرده موجی را در سرزمین‌های اشغالی جهت ایجاد کنفدراسیون شکل دهد. وی می‌افزاید این طرح را طی سال‌های گذشته در مجموعه ای از مقالاتش تشریح کرده و حتی در دهه ۷۰ قرن گذشته میلادی آن را در دانشگاه آکسفورد تدریس می‌کرد. او می افزاید که در حال حاضر برخی رویکردها و افکار وجود دارد که این ایده را حمایت می‌کند که از جمله آنها رووفن ریولین رئیس رژیم صهیونیستی است.
بندهای اشغالگرایانه طرح "کنفدراسیون قدس"
تعدادی از بندهایی که در طرح عبرئیل موکید برای اشغالگری و استعمار نو اردن دیده می شود را می توان در موارد زیر برشمرد:
- ساکنان سه دولت (فلسطینی ،اسرائیلی و اردنی) از ویژگی شهروندی عمومی کنفدراسیون برخوردار خواهند بود ، علاوه بر اینکه شهروندی کشورهای خود را نیز خواهند داشت. این موضوع باعث می‌شود آنها حقوق مشخص شده ای را به دست آورند. از جمله این حقوق آزادی تردد و نقل و انتقال و تجارت در مناطق مختلف کنفدراسیون برای تمامی شهروندان است. ناگفته پیدا است که رژیم صهیونیستی آنچه را که در رابطه آزادی تردد مطرح می‌کند ، مربوط به حضور آزادانه صهیونیست‌ها در مناطق مختلف فلسطین اشغالی و خاک اردن است و طبعا حضور فلسطینی ها و اردنی ها در پشت دیوارهای نژادپرستانه ای که صهیونیست های سرزمین‌های اشغالی را احاطه کرده ، حتی با اجرای این طرح نیز به بهانه‌های امنیتی ، غیرممکن خواهد بود.
- شکل حاکمیت سیاسی داخلی هر یک از کشورهای حاضر در کنفدراسیون به صورت انفرادی مشخص خواهد شد، با این وجود همکاری‌های گسترده‌ای در ابعاد توسعه اقتصادی و گردشگری در میان حاکمیت مشترک کنفدراسیون شکل خواهد گرفت.
- قدس بزرگ پایتخت کنفدراسیون خواهد بود و هر یک از دولت‌های سه‌گانه نیز پایتخت ویژه‌ای برای خود خواهند داشت. طبعا این ایده قدس را در صورتی به پایتختی طرح خودخوانده کنفدراسیون می طلبد که کنترل آن به صورت کامل در دست رژیم صهیونیستی باشد. به این ترتیب مشخص است که سردمداران این طرح به دنبال آن هستند که سکاندار تصمیم گیری در تمامی ابعاد سرنوشت ساز کنفدراسیون موهوم خود باشند.
- رژیم صهیونیستی تلاش خواهد کرد از این کنفدراسیون به عنوان اهرمی برای نفوذ به جامعه عربی استفاده کند ، لذا موضوع پذیرش کنفدراسیون به عنوان عضو همراه اتحادیه عرب و دیگر مؤسسات منطقه‌ای را مطرح کرده است.
- کنفدراسیون مذکور باید نیروهای نظامی مشترک و پرچم ویژه خود را داشته باشد. این حاکمیت مشترک اختیارات ویژه‌ای در زمینه مبارزه با تروریسم خواهد داشت. پر واضح است که گنجاندن این بند در مشخصه‌های طرح صهیونیستی مبتنی بر استفاده از پتانسیل امنیتی و نظامی اردن و تشکیلات خودگردان فلسطین برای سرکوب محور مقاومت در فلسطین است که رژیم صهیونیستی آن را بخشی از رویکردهای تروریستی توصیف می‌کند.
- این طرح مخالفت سیستماتیک خود با حق بازگشت فلسطینیان به اراضی مادری خود را به صورتی بیان کرده که تحریک آمیز نباشد. این موضوع از سوی دیگر با بازگشت یهودیان از گوشه و کنار دنیا به سرزمین های اشغالی مرتبط شده تا بتواند شاخص های مردم شناختی برای حفظ هژمونی صهیونیست ها در سرزمین‌های اشغالی را حفظ کند. طرح مذکور بدون قید و شرط اجازه اسکان نهایی فلسطینیان در مناطق اقامت کنونی را به آن ها می دهد، اما حق بازگشت آنها را با موانع و محدودیت‌های مختلف از جمله همراهی با جدول زمانی مقرر شده در چارچوب دولت فلسطینی حاضر در کنفدراسیون مطرح می کند.
طرح کنفدراسیون و تغییر حاکمیت رژیم صهیونیستی
طرح مذکور البته در چارچوب رویکردهای لیبرالیستی و در ظاهر ضمن مخالفت با سیاست‌های راست افراطی در سرزمین‌های اشغالی به سرکردگی بنیامین نتانیاهو نخست وزیر رژیم صهیونیستی مطرح شده و مدعی شده است تأیید اجرای این طرح به این است که راست‌گرایان افراطی اسرائیل دیدگاه‌های فریب‌کارانه خود را به سرزمین‌های اسرائیل تحمیل نکنند و از تسلط کامل عبری بر سرزمینی که دست کم ۴ تا ۵ میلیون فلسطینی در آن زندگی می کنند، دست بردارند.
شاید بتوان گفت برجسته‌سازی طرح مذکور در شرایط کنونی بحران حاکمیتی در سرزمین‌های اشغالی که در نتیجه پروندة مفاسد اقتصادی بنیامین نتانیاهو به اوج خود رسیده است، رویکردی برای طرح های آینده است که با تغییر حاکمیت به دست چپ گرایان لیبرال برای توسعه فضای سیاسی و امنیتی رژیم صهیونیستی در منطقه دنبال خواهد شد. صهیونیست ها مجموعه فضای کنونی منطقه و تلاش برخی رژیم‌های وابسته عربی برای عادی سازی روابط و هماهنگی‌های امنیتی با اسرائیل را بهترین فرصت برای اجرای این طرح می‌دانند و معتقدند اگر بسترهای داخلی این طرح فراهم شود، موفقیت حداکثری آن دور از دسترس نخواهد بود.
کسی چه می داند شاید تسریع در روند پرونده مفاصسد اقتصادی نتانیاهو نیز خیمه شب بازی برای اجرای هر چه سریعتر طرح مذکور است....
